Արդեն ավանդույթ դարձած անկախության օրվան նվիրված ճամփորդություններով ուղևորվեցինք Գեղարոտի ջրվեժ։ Թեև սա առաջին այցելությունը չէր, բայց յուրաքանչյուր անգամ այն ինձ ներկայացվում է յուրովի․ բացահայտում եմ նոր թաքնված հմայքներ։ Այս անգամ ջրվեժը մեզ դիմավորեց իր տեղ - տեղ սառած և ձյունախառը գեղեցկությամբ՝ կրկին հպարտ ու վեհ կեցվածքով։
Սովորողների հետ քննարկում էինք ջրվեժի յուրահատկությունները՝ փորձելով բացահայտել նարնջագույն միջավայրի գաղտնիքը։ Այդ որոնումների ընթացքը դարձավ ոչ միայն դիտարկում, այլ նաև գիտական հետաքրքրասիրության կենդանի դրսևորում։
Ճամփորդության ընթացքում աշակերտները սովորեցին համագործակցել, աջակցել միմյանց, գնահատել բնության արժեքը և ամրապնդեցին թիմային աշխատանքը։
Հատված Էլեն Շարհվերդյանի ամփոփումից
Մինչ բարձրանալը, ընթացանք ամենագնացով, որից հետո քայլեցինք մոտ 3 կմ։ Հասնելով ջրվեժին, վայելեցինք այնտեղի հիասքանչ օդն ու տեսարանը, վայելեցինք վարարող ջրի շունչը։ Եվ արդեն վերադարձին մի փոքր հանգստացանք, ճաշեցինք, զրուցեցինք և շարժվեցինք Երևան։ Այդ օրը մեզնից յուրաքանչյուրը ծանոթացավ աշխարհի 8-րդ հրաշալիքի հետ։ Մենք բոլորս հավանեցինք ճամփորդությունը մեր ընկերների, և մեր ուսուցիչների հետ։
Երբ մեզ բեռնաթափեցին, ջրվեժին հասնելու համար դեռ պետք էր բարձրանալ 2-2․5 կմ, ԵՍ շատ հեշտությամբ հաղթահարեցի այն։Պատմուը ՝ Նատալի Տագեսյանի բլոգում։
Երբ իջանք մեքենայից, արդեն պետք էր քայլել։ Արահետը քարքարոտ էր ու դժվար, բայց բոլորս միասին էինք, և ամեն մեկը փորձում էր օգնել մյուսին։ Մի պահ լռություն տիրեց, երբ առաջին անգամ լսվեց ջրվեժի խուլ շառաչը։ Մենք արագացրինք քայլերը, և շուտով բացվեց հիասքանչ տեսարանը․ բարձր ժայռից փրփրուն ջուրը գահավիժում էր ներքև։ Քամին ցողում էր դեմքներս, և թվում էր, թե անձրև է գալիս։ Հատված Մանե Բարսեղյանի ամփոփումից։
No comments:
Post a Comment